DIN912 zeskantschroef met kop M3-M30/koolstofstaal/kwaliteit 12.9

Zeer sterke bevestigingsmiddelen zorgen voor een scherpe afwerking bij verzinking. Vereisen speciale aandacht.

Waterstofbrosheid wordt meestal gekenmerkt door vertraagde breuk onder spanning. Dit geldt ook voor veren, ringen, schroeven, plaatveren en andere gegalvaniseerde onderdelen van auto's, waarbij het breukpercentage binnen enkele uren na breuk 40% tot 50% bedraagt. Bij het gebruik van cadmium-gecoate onderdelen van een speciaal product trad batch-scheurbreuk op. Dit probleem werd opgelost door een strikt dehydrogeneringsproces te formuleren. Daarnaast zijn er enkele gevallen waarbij waterstofbrosheid geen vertraagde breuk vertoont, zoals: galvanische hangers (staaldraad, koperdraad) als gevolg van veelvuldig galvaniseren en beitsen, is waterstofpenetratie ernstiger en treedt er tijdens gebruik vaak een vouw op, waardoor er een brosse breuk ontstaat; de doorn van een jachtgeweer viel na meerdere verchromingsbeurten op de grond en brak; sommige gebluste onderdelen (hoge interne spanning) zullen scheuren tijdens het beitsen. Deze onderdelen zijn sterk gehydrogeneerd en scheuren zonder externe spanning, waardoor dehydrogenering de oorspronkelijke taaiheid niet meer kan herstellen.

Hoe hoger de materiaalsterkte, hoe groter de gevoeligheid voor waterstofbrosheid. Dit is een basisconcept dat oppervlaktebehandelingstechnici moeten verduidelijken bij het opstellen van specificaties voor galvaniseerprocessen. Staalsoorten met een treksterkte σb>105 kg/mm² die volgens internationale normen vereist zijn, moeten vóór het galvaniseren worden onderworpen aan een dehydrogeneringsbehandeling en na het galvaniseren een dehydrogeneringsbehandeling. De Franse luchtvaartindustrie vereist een overeenkomstige dehydrogeneringsbehandeling voor stalen onderdelen met een vloeigrens σs>90 kg/mm².

Door de goede overeenkomst tussen staalsterkte en -hardheid is het intuïtiever en handiger om de gevoeligheid voor waterstofbrosheid van een materiaal te beoordelen op basis van hardheid dan op basis van sterkte. Een perfect productteken- en bewerkingsproces moet immers worden gemarkeerd met staalhardheid. Bij galvaniseren ontdekten we dat staal met een hardheid rond HRC38 het risico op waterstofbrosheidsbreuk begon te vertonen. Voor onderdelen hoger dan HRC43 moet dehydrogenering na het galvaniseren worden overwogen. Bij een hardheid rond HRC60 moet dehydrogenering direct na de oppervlaktebehandeling worden uitgevoerd, anders zullen de stalen onderdelen binnen enkele uren scheuren.