Nieuws

Noot van de redactie: Vele jaren geleden heb ik de journalistieke opleiding Mauck-Stouffer in Muscatine gevolgd. De training vond plaats in de vergaderruimte, die nu aan de overkant van mijn kantoor ligt. De keynote speaker voor deze training is de legendarische Quad City Times-columnist Bill Wundrum. Hij glimlachte helemaal toen hij een zaal vol jonge journalisten toesprak: “We moeten onze bazen niet laten weten dat we de beste baan ter wereld hebben, anders willen ze ons niet betalen.” Jouw enthousiasme en liefde zijn aanstekelijk. Vorige week verloor Quad Cities zijn verteller. Ter ere van de heer Wundrum zullen we zijn laatste column van 6 mei 2018 reproduceren, die ik heb gevonden. Rust zacht, meneer Wundrum.
‘Ik heb deze kast nodig,’ zei ik tegen een jonge klerk in een Quad-City-winkel. Er passen de meeste van onze cd's in en er zijn planken en deuren om te voorkomen dat ze overal omvallen. Bovendien is het een geweldige prijs: $ 99,95 vergeleken met $ 125,95.
Ik was teleurgesteld toen de verkoper zei: 'Sorry, je kunt het niet kopen. Je moet hem uit de doos halen en zelf in elkaar zetten.”
Het kostte net iets meer dan de helft van de aankoopprijs om deze kast in mijn kantoor in elkaar te zetten. Ik koos voor thuisbezorging en besefte dat zelfs mijn apenbrein zoiets eenvoudigs als een boekenkast in elkaar kon zetten.
En zo begint de nachtmerrie waar we in deze dagen na de feestdagen steeds weer mee te maken krijgen: “De rally is nodig.”
Wat mij het meest schokte was de acht pagina's tellende gebruikershandleiding met de waarschuwing: "Ga niet naar de winkel voor onderdelen of montagehulp."
Ik twijfel er niet aan dat er problemen zullen zijn. In de doos bevindt zich een plastic zak met daarin ongeveer 5 pond schroeven, bouten en beugels. Dit mysterieuze onderdeel heeft namen als zeskantschroeven, kruiskopschroeven, patchplaten, nokkenbouten, plastic L-beugels, nokkenbehuizingen, houten pluggen, slotbouten en eenvoudige spijkers.
Even intimiderend is de mededeling: “Om redenen van efficiëntie kan het zijn dat u overtollige hardware en ongebruikte gaten aan uw kant aantreft.” Wat was dat gesprek?
Stap 1 stelde mij echter gerust: “Dit meubelstuk is eenvoudig in elkaar te zetten. Volg gewoon de stapsgewijze instructies.” Het enige wat je nodig hebt is een schroevendraaier en een inbussleutel (wat is dat?).
Dit alles verbaasde mij. Vrouw controleert af en toe. Ze vond me met een handvol zeskantschroeven, jammerlijk kreunend. Zoals je je kunt voorstellen, zijn deze instructies niet voor dwazen zoals ik. “Richt de pijlen van de noklichamen naar de gaten aan de rand en zorg ervoor dat alle noklichamen zich in de open positie bevinden.”
Zo, mijn kast is klaar. Het is prachtig, met een cd er netjes in geplaatst en een kleine wijnstok er bovenop. Maar geef mij geen eer voor deze prestatie. Tegen middernacht gaf ik het op. De volgende dag heb ik een professionele timmerman ingeschakeld. Het kostte hem maar twee uur, maar hij geeft toe: “Het was een beetje lastig.”
Zoals je misschien hebt gelezen in deze schat aan dagelijkse waarheden, ben ik bang dat ziektekiemen zich in een ongelooflijk tempo verspreiden als mensen elkaar de hand schudden. Enkele antwoorden:
“Bedankt voor de column over de handdruk en de gevolgen ervan. Ik ben ook op mijn hoede voor handdrukken tijdens het hoogtepunt van het griepseizoen. De handdruk lijkt mij meer Amerikaans. Ik geef de voorkeur aan de Japanse manier van begroeten met een buiging – laat een comfortabele afstand”, zegt Becky Brown van East Moline.
'Hé, misschien moeten we voor elkaar buigen. Het werkt voor Aziaten”, zei Mary Thompson, die de gevoelens van Becky Brown herhaalde.
van de bisschop. “Aangezien er elke zondag 2.500 gelovigen op bezoek komen, raden we aan om handdrukken en vreedzame uitwisselingen tot nader order stop te zetten”, zegt pastor Robert Schmidt van de vriendelijke St. Anthony Church in het centrum van Davenport.